"گیاه" کاربردی ترین عنصر طراحی فضای سبز

"گیاه" به منظورهای مختلف اعم از ایجاد مانع، خلق فضای جدید، تعدیل کننده درجه حرارت، زیبایی، شکل گیاه، رنگ، بافت، تأکید کنندگی، اندازه و دهها مشخصه دیگر مورد استفاده طراح در طرح باغ یا پارک قرار می گیرد.

نیاز طراح به گیاه در اهداف مختلف، متفاوت است. بر حسب این که طرح چه مشخصه ای از گیاه را احتیاج داشته باشد، طراح همان صفت را مورد توجه قرار خواهد داد و بعضی مواقع الزاماً چندین صفت از گیاه را خواهان است که در این صورت یک صفت در درجه اول اهمیت قرار می گیرد و مشخصات دیگر، در درجات بعدی، خادم و مکمل یکدیگر هستند که طراح آنها را در ترکیب وارد می نماید.

مهندسی فضای سبز

مهندسی فضای سبز میان رشته‌ای است که برگرفته از مهندسی معماری، مهندسی باغبانی و مهندسی عمران می‌باشد. این رشته به معماری منظر بسیار نزدیک بوده و از آن با عنوان مهندسی طراحی منظر نیز یاد می‌شود.

این رشته که برای اولین بار در ایران توسط دانشگاه تبریز در سال ۱۳۷۳ اقدام به پذیرش دانشجو کرد، از دو بخش منظر سخت و منظر سبز تشکیل شده است. منظر سخت شامل طراحی سازه، تأسیسات و مبلمان است و همانطور که مشخص است منظر سبز بخش پوشش گیاهی می باشد. مجموعه منظر سخت و منظر سبز، مهندسی فضای سبز را تشکیل می دهد. تکنیک های مربوط به مهندسی فضای سبز بخش عمده ای از حرفه معماری منظر را تشکیل می دهد.

امر طراحی و اجرای فضای سبز و همچنین نگهداری و مدیریت آن تاکنون به دست افراد غیر متخصص بوده است. افراد نیمه متخصص نیز با دیدگاه تک بعدی معماری یا باغبانی قادر به حل مشکل فضای سبز و ارتقای آن از نظر کیفی نمی باشند. اهمیت و برتری فارغ التحصیلان مهندسی فضای سبز در این نکته است که توانایی تلفیق علم، فن و هنر را دارند. به عبارت روشن تر، قسمت عمده ای از علوم و فنون کشاورزی نظیر باغبانی، خاکشناسی، آبیاری، علوم پایه نظیر اکولوژی و گیاه شناسی را با هنر طراحی در هم می آمیزند و همین دخالت دادن علوم مختلف در احداث فضای سبز، دانش آموختگان این رشته را منحصر به فرد می کند.