پرچین سبز

امروزه گیاهان پرچین و هرس پذیر بدلیل کاربردهای بی شماری که در منظرسازی فضای سبز شهری ایفاء می کنند، مورد توجه طراحان زیباسازی فضای سبز می باشند. اگرچه بهره گیری از درختچه های پرچین در اغلب نواحی کشور منحصر به تعداد انگشت شماری از عناصر گیاهی معروف همچون ترون، مورد و شمشاد می باشد، با این حال به واسطه نقشی که این قبیل گیاهان در منظرسازی فضای سبز بر عهده دارند، ضرورت ایجاب می کند در مرحله نخست، پیرامون شناسائی گونه های درختچه ای قابل هرس و فرم پذیر که قابلیت کاربری در فضای سبز را دارند، مطالعات بیشتری صورت پذیرد .

افزون بر این، گام بعدی در خصوص چگونگی تکثیر و زادآوری، کشت و پرورش آنها در شرایط گلخانه و خزانه، نحوه استقرار آن در بستر اصلی، مراقبت های ویژه، مبارزه با آفات و امراض و سایر نیازه ای اکولوژیک آن می باشد. پژوهش ها در این مقوله نشان داده، با توجه به تنوع بسیار قابل توجه گیاهان پرچین، از طرفی انعطاف پذیری بسیار بالای این قبیل گیاهان در مقابل هرس فرم، نقش ارزنده ای را در بهبود زیباسازی محیط های شهری ایفاء می کند و بدون بهره گیری از چنین عناصر گیاهی در طراحی فضای سبز، قطعا با فقدان فاحشی مواجه خواهیم بود.

بررسی ها نشان داده، عواملی نظیر ویژگی های بوم شناختی، خصوصیات اقلیمی، تنش های محیطی و ذوق و سلیقه طراحان فضای سبز در انتخاب نوع گیاهان پرچین جهت منظرسازی، تأثیر مستقیم می گذارد. بدون شک غرس نهال های یکنواخت و هم سن از یک گونه گیاهی پرچین در حاشیه خیابان ها و یا روفوژ میانی بلوارها و اعمال هرس فرم بر اساس برنامه هایزمانی بنده شده، علاوه بر توزیع همگن پوشش گیاهی در محیط های درون شهری و ایجاد نوعی نظم چشم نواز، نقش بسیار تعیین کننده ای در زیبا سازی معماری شهری ایفاء می کند.

مهندسی فضای سبز

مهندسی فضای سبز میان رشته‌ای است که برگرفته از مهندسی معماری، مهندسی باغبانی و مهندسی عمران می‌باشد. این رشته به معماری منظر بسیار نزدیک بوده و از آن با عنوان مهندسی طراحی منظر نیز یاد می‌شود.

این رشته که برای اولین بار در ایران توسط دانشگاه تبریز در سال ۱۳۷۳ اقدام به پذیرش دانشجو کرد، از دو بخش منظر سخت و منظر سبز تشکیل شده است. منظر سخت شامل طراحی سازه، تأسیسات و مبلمان است و همانطور که مشخص است منظر سبز بخش پوشش گیاهی می باشد. مجموعه منظر سخت و منظر سبز، مهندسی فضای سبز را تشکیل می دهد. تکنیک های مربوط به مهندسی فضای سبز بخش عمده ای از حرفه معماری منظر را تشکیل می دهد.

امر طراحی و اجرای فضای سبز و همچنین نگهداری و مدیریت آن تاکنون به دست افراد غیر متخصص بوده است. افراد نیمه متخصص نیز با دیدگاه تک بعدی معماری یا باغبانی قادر به حل مشکل فضای سبز و ارتقای آن از نظر کیفی نمی باشند. اهمیت و برتری فارغ التحصیلان مهندسی فضای سبز در این نکته است که توانایی تلفیق علم، فن و هنر را دارند. به عبارت روشن تر، قسمت عمده ای از علوم و فنون کشاورزی نظیر باغبانی، خاکشناسی، آبیاری، علوم پایه نظیر اکولوژی و گیاه شناسی را با هنر طراحی در هم می آمیزند و همین دخالت دادن علوم مختلف در احداث فضای سبز، دانش آموختگان این رشته را منحصر به فرد می کند.